30 Σεπτεμβρίου 2014

Edge of Tomorrow

Είναι μία από εκείνες τις στιγμές που δεν αντέχεις την πραγματικότητα, γιατί δεν μοιάζει φυσιολογική και δεν τη χωράει ο νους. Στενοχωριέσαι, και το μόνο που θες είναι να μην σκέφτεσαι. Δεν επιλέγεις τη βόλτα γιατί φοβάσαι ότι θα εγκλωβιστείς σε σκέψεις, και δεν επιθυμείς να βρεθείς με φίλους γιατί δεν θες να συζητήσεις, αλλά προτιμάς να ξεχαστείς βλέποντας μία ταινία.   

Μία από αυτές τις στιγμές λοιπόν θεωρώ ότι είναι καλύτερο να παρακολουθήσω ένα φιλμ επιστημονικής φαντασίας, με εξωγήινους κατά προτίμηση, που θα με κάνουν να ξανασκεφτώ τα γήινα ως λογικά. Δεν είμαι φαν του είδους, αλλά έχοντας διαβάσει πολύ καλές κριτικές για την ταινία «Edge of Tomorrow» («Στα όρια του αύριο» - 2014), αποφασίζω να περάσω αυτό το βράδυ, μετά τα απίστευτα νέα που μόλις έμαθα, βυθισμένη σε εικόνες δράσης και φαντασίας.

Η ιστορία αφορά μία εξωγήινη φυλή που έχει καταλάβει τη γη και επιτίθεται στους ανθρώπους χωρίς να μπορεί να νικηθεί. Ο William Cage (Tom Cruise), αξιωματικός του στρατού που δεν έχει βρεθεί ποτέ σε μάχη, στέλνεται να συμμετάσχει χωρίς τη θέλησή του σε αποστολή με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, η οποία μοιάζει περισσότερο με αποστολή αυτοκτονίας. Σκοτώνεται μέσα σε λίγα λεπτά και αρχίζει να ζει, να πολεμά και να πεθαίνει ξανά και ξανά. Κάθε φορά όμως αντιμετωπίζει τους αντιπάλους με αυξημένες ικανότητες. Με τη βοήθεια της Rita Vrataski (Emily Blunt), που ανήκει στις Ειδικές Δυνάμεις, κάθε επαναλαμβανόμενη προσπάθεια είναι και ένα βήμα πιο κοντά στην εξόντωση του εχθρού.

Ο σκηνοθέτης Doug Liman καταφέρνει και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Η επιστροφή του ήρωα στην ίδια μέρα δεν γίνεται καθόλου κουραστική, αντίθετα, λειτουργεί επεξηγηματικά, προσθέτοντας ένα επιπλέον στοιχείο στην πλοκή. Η ίδια μέρα δίνεται από διαφορετικές οπτικές γωνίες, και κάθε φορά που ένα νέο δεδομένο γίνεται αντιληπτό για τον ήρωα, αυτό γίνεται ταυτόχρονα αντιληπτό και για τον θεατή. Το σενάριο, που βασίζεται στην Ιαπωνική νουβέλα «All You Need is Kill» του Hiroshi Sakurazaka, είναι πανέξυπνο και θυμίζει τη «Groundhog Day» («Μέρα της Μαρμότας» - 1993).

Στη «Μέρα της Μαρμότας» όμως ο εγωκεντρικός πρωταγωνιστής ζει την ίδια μέρα, μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι ο ίδιος θα πρέπει να αλλάξει, να βελτιωθεί και αναπτύσσοντας μια θετική στάση απέναντι στη ζωή, να βρει την ευτυχία. Το θέμα δηλαδή λαμβάνει υπόψη του ότι τα δεδομένα στη ζωή μας δεν αλλάζουν. Αυτό που έχει σημασία είναι πώς θα αλλάξει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά και πώς θα αντιμετωπίσει θετικά οποιαδήποτε αρνητική κατάσταση. Αλλά το «Edge of Tomorrow» πάει ένα βήμα παραπέρα. Η επανάληψη της μέρας δεν έχει ως στόχο μόνο τη βελτίωση του ήρωα. Απώτερος σκοπός είναι η αλλαγή των δεδομένων της μέρας.

Περιπέτεια, εντυπωσιακά οπτικά εφέ, καλογραμμένοι διάλογοι, χιούμορ είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που εναλλάσσονται (μαζί με την εναλλαγή του χρόνου), και που χρησιμοποιούνται χωρίς υπερβολές και σε σωστές δόσεις. Ο πρωταγωνιστής κάνει την εμφάνισή του ως δειλός αντιήρωας, όπως συμβαίνει σε πολλές ταινίες επιστημονικής φαντασίας, και καταλήγει ήρωας αφού, αναλαμβάνοντας μία ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, αποφασίζει να έρθει αντιμέτωπος με τον εχθρό και επιτυγχάνει να τον εξολοθρεύσει μετά από μία απίστευτη μονομαχία. Αυτό σημαίνει ότι έχει κατορθώσει να αλλάξει την ιστορία. Από ηττημένος σε κατεστραμμένη ανθρωπότητα γίνεται νικητής σε έναν κόσμο με μέλλον.

Θα χαρακτήριζα την ταινία συναρπαστική, η οποία κατάφερε να με απορροφήσει τόσο, ώστε με τους τίτλους τέλους όταν επανήλθα στην πραγματικότητα, θεώρησα τελικά τα όσα είχα δει πιο αληθινά από τα αληθινά γεγονότα. Αλλά τι είναι αυτό που είχε συμβεί πριν από μερικές ώρες; Ανακοινώθηκε στο διαδίκτυο ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε τις προσφυγές εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα, και έκρινε ότι η κατάργηση των ειδικοτήτων τους και των οργανικών θέσεων τους που επέφερε το καθεστώς της διαθεσιμότητας, στηρίζεται σε κριτήρια συνδεόμενα με τις λειτουργικές και οργανικές ανάγκες της διοικήσεως και ως εκ τούτου δεν παραβιάζει τις διατάξεις του άρθρου 103 του συντάγματος περί μονιμότητας. Ακόμη, η Ολομέλεια του ΣτΕ, έκρινε, ότι δεν παραβιάζονται οι διατάξεις του Συντάγματος περί ισότητας και αξιοκρατίας καθώς και εκείνες που αναφέρονται στην εκπαίδευση και στην αρχή της αναλογικότητας!

Κάθε μέρα, οι εκπαιδευτικοί που βρισκόμαστε σε διαθεσιμότητα, ζούμε ξανά και ξανά τη δική μας «Μέρα της Μαρμότας». Με την ανακοίνωση του ΣτΕ, την οποία περιμέναμε σαν λύτρωση που όμως δεν ήρθε, επανήλθαν τα συναισθήματα σε εκείνη την ημέρα του Ιουλίου του 2013, όταν χωρίς καμία αιτιολόγηση βρεθήκαμε στην ομηρία που εξακολουθούμε να βιώνουμε, και χωρίς αιτιολόγηση η κατάσταση αυτή θεωρείται Συνταγματική! Στο μεταξύ, για να παρηγορηθούμε, όλοι βάζουμε τα δυνατά μας και προσπαθούμε να δούμε θετικά όσα συμβαίνουν. Όμως αυτό δεν οδηγεί πουθενά.

Το «Edge of Tomorrow» μου έδωσε περισσότερες απαντήσεις. Δοκιμάζω μια νέα ερμηνεία της υπόθεσης: Τα συμφέροντα (πολιτικά, εξουσιαστικά, τραπεζικά, χρηματιστηριακά πείτε τα όπως θέλετε) έχουν καταλάβει τη γη και σκοπεύουν να αφανίσουν την ανθρωπότητα. Τη στιγμή που ο ήρωας πεθαίνει, το αίμα του έρχεται σε επαφή με αίμα συμφερόντων, γεγονός που τον καθιστά ικανό να επαναλαμβάνει τη μέρα του από το ίδιο σημείο και να διορθώνει τα λάθη. Την ίδια ικανότητα όμως έχουν και τα συμφέροντα, αυτή είναι η δύναμή τους, γι’ αυτό και είναι ανίκητα. Ο πρωταγωνιστής μαθαίνει ότι όσες πιο πολλές φορές πεθάνει και άρα όσες πιο πολλές φορές ξαναζήσει την ίδια μέρα, θα έρθει στο μυαλό του μία μνήμη που θα τον βοηθήσει να εκμηδενίσει τον εχθρό. Σα να θέλει να μας πει ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να ζήσει πολλές φορές την καταπάτηση των δικαιωμάτων του και της ύπαρξής του, για να καταλάβει τον τρόπο αντιμετώπισης μιας κατάστασης.

Χθες, σήμερα, αύριο, κάθε μέρα καταπατούνται τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά μας, στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος, ενός τέρατος χωρίς ανθρώπινο και κοινωνικό πρόσωπο. Τώρα που το ΣτΕ έβγαλε τη διαθεσιμότητα Συνταγματική, μπορούμε να απευθυνθούμε στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και όταν θα χάσουμε και εκεί, να απευθυνθούμε στα Εξωγήινα Δικαστήρια. Αλλά ξέχασα, εκεί ζει ο εχθρός. Τελικά μόνο η μνήμη της απάνθρωπης αντιμετώπισής μας θα μας βοηθήσει να εξοντώσουμε αυτό που μας έφτασε σε αυτό το σημείο.

18 Σεπτεμβρίου 2014

Χρωματική κωδικοποίηση - ιδιωτικοποίηση

Εικόνα 1

Το χρώμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σα μέθοδος κωδικοποίησης και να διευκολύνει την πρόσβαση στις πληροφορίες που μεταφέρει. Η χρωματική κωδικοποίηση (color coding) αναφέρεται στην οργάνωση διαφόρων ειδών πληροφοριών, που σκοπό έχει άλλοτε να τα διαχωρίσει, άλλοτε να τα ομαδοποιήσει και άλλοτε να τα ιεραρχήσει.

Η χρωματική κωδικοποίηση είναι ιδιαίτερα εμφανής στις συσκευασίες, όταν υπάρχουν διαφορετικά είδη ενός προϊόντος. Γενικά, το χρώμα στις συσκευασίες βοηθά τον καταναλωτή να επιλέξει ένα προϊόν, ιδιαίτερα όταν αυτός γνωρίζει το προϊόν που αγοράζει επανειλημμένα. Για παράδειγμα, επιλέγουμε το γάλα χαρακτηρίζοντάς το πολλές φορές μπλε ή πράσινο αντί για πλήρες ή ελαφρύ αντίστοιχα. Στην Ελλάδα, η πλειοψηφία των γαλακτοβιομηχανιών έχει περάσει αυτήν τη χρωματική κωδικοποίηση στις συσκευασίες γάλακτος (εικ. 1). Βλέπουμε δηλαδή ότι η κωδικοποίηση δεν βοηθά μόνο στην αναγνώριση του προϊόντος από τον καταναλωτή, αλλά επηρεάζει και τον ανταγωνισμό. Μία νεοεισερχόμενη εταιρεία πιθανόν να επιλέξει τα παραπάνω χρώματα, δεδομένου ότι έχει εντυπωθεί η συγκεκριμένη κωδικοποίηση στη μνήμη του κοινού. Επιπλέον, το μπλε και το πράσινο συσχετίζονται με τις έννοιες της φρεσκάδας και της υγείας, επομένως συνδέουν το γάλα με τις έννοιες του φρέσκου και της υγιεινής διατροφής. Ακόμα, το λευκό που υπερισχύει στη συσκευασία ταυτίζεται μεν με το χρώμα του προϊόντος, προσφέρει δε υψηλή αντανακλαστικότητα, ιδιαίτερα απαραίτητη για προϊόν ψυγείου.

Στην περίπτωση των συσκευασιών γάλακτος, σε πρώτο επίπεδο ανάγνωσης φαίνεται ότι η επιλογή των χρωμάτων έχει γίνει προκειμένου αυτές να διαχωρίζονται. Ωστόσο, είδαμε ότι περισσότεροι είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν τη χρωματική κωδικοποίηση. Ένας από τους σημαντικότερους αφορά στο συμβολισμό των χρωμάτων. Για μια επιτυχημένη χρωματική κωδικοποίηση, τα χρώματα που επιλέγονται πρέπει να συσχετίζονται (συμβολικά, εμφανισιακά κ.λπ.) με τα αντικείμενα που συνοδεύουν.

Η χρωματική κωδικοποίηση χρησιμοποιείται και στη διακόσμηση. Ο συμβολισμός των χρωμάτων αλλά και οι φυσιολογικές και ψυχολογικές επιδράσεις τους στον ανθρώπινο οργανισμό αποτελούν πολύ σημαντικές παραμέτρους στη διακόσμηση εσωτερικών χώρων. Για παράδειγμα, το κίτρινο τονώνει το νευρικό σύστημα, ενισχύει τη συγκέντρωση, προσθέτει στο χώρο μια φωτεινή ατμόσφαιρα και αποτελεί πολύ καλή επιλογή για την κουζίνα. Το κόκκινο αυξάνει την πίεση του αίματος, γι’ αυτό και δεν ενδείκνυται για κρεβατοκάμαρα. Αντίθετα, η καλύτερη επιλογή είναι το ανοιχτό μπλε που αποτελεί το πιο ηρεμιστικό χρώμα, το οποίο επιβραδύνει το σφυγμό, βαθαίνει την αναπνοή και δημιουργεί μία γαλήνια ατμόσφαιρα. Για ένα ξεκούραστο και αγχολυτικό δωμάτιο εξαιρετική επιλογή είναι επίσης το πράσινο χρώμα το οποίο έχει καταπραϋντικές, θεραπευτικές ιδιότητες και δίνει ισορροπία και αρμονία.

Στη διακόσμηση του Γενικού Νοσοκομείου Αγρινίου χρησιμοποιείται η χρωματική κωδικοποίηση, η οποία με εξέπληξε θετικά όταν το πρωτοεπισκέφθηκα. Στο χώρο των Έκτακτων Περιστατικών όλες οι πόρτες είναι βαμμένες με ανοιχτό πράσινο (εικ. 2) και ο λόγος είναι οι ευνοϊκές μεταβολικές αντιδράσεις που παρατηρούνται στον οργανισμό ενός ατόμου, όταν περιβάλλεται από οποιαδήποτε σχεδόν απόχρωση του πράσινου (όπως προαναφέρθηκε).

Εικόνα 2

Στη Μαιευτική - Γυναικολογική Μονάδα (εικ. 3) έχει επιλεγεί το ροζ χρώμα, το οποίο θεωρείται γλυκό, τρυφερό, ευαίσθητο και θηλυκό. Στην Παιδιατρική Μονάδα (εικ. 3) οι πόρτες έχουν βαφτεί πορτοκαλί, καθώς πρόκειται για ένα ζωηρό, ενεργητικό και παιχνιδιάρικο χρώμα που αρέσει ιδιαίτερα στα παιδιά. Είναι νεανικό και συμβολίζει το κέφι και τον ενθουσιασμό.

Εικόνα 3

Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας επικρατεί το απαλό γαλαζοπράσινο, ενώ στις Παθολογικές και Χειρουργικές Νοσηλευτικές Μονάδες συνδυάζεται το μπεζ με το λαχανί. Οι πράσινες αποχρώσεις είναι παρούσες όπου παρατηρείται η ανάγκη για θεραπεία. Περισσότερο πράσινο θα αντικρίσει κανείς στο χώρο όπου βρίσκεται το Τμήμα Αιμοδοσίας και το Φαρμακείο. Ο τοίχος είναι λευκός με λαχανί λεπτομέρειες και το πάτωμα έχει την ίδια απόχρωση, η οποία συσχετίζεται με τον πράσινο σταυρό του φαρμακείου αλλά και τις θετικές επιπτώσεις του χρώματος αυτού στο άτομο που εισέρχεται στην αιμοδοσία.

Στο τμήμα των Διοικητικών Υπηρεσιών επικρατεί το λευκό στον τοίχο, ενώ οι πόρτες είναι ξύλινες. Το καφέ χρώμα του ξύλου δημιουργεί υγιή χώρο δουλειάς. Επιπλέον, μερικά καφέ αντικείμενα συγκεντρωμένα δρουν τονωτικά στα εσωτερικά όργανα και στο νου. Το καφέ είναι ομοιοστατικό χρώμα και παρέχει αίσθημα ασφάλειας. Η ζεστασιά που μεταδίδει το χρώμα αυτό είναι εμφανής στην υποδοχή του Νοσοκομείου και συγκεκριμένα στο χώρο των Πληροφοριών (εικ. 4).

Εικόνα 4

Εξωτερικά του κτιρίου, εκτός από το λευκό και το γκρι σε διάφορους τόνους, που δηλώνουν τις έννοιες της καθαρότητας και του μοντέρνου, ορισμένοι τοίχοι είναι βαμμένοι σε έντονο μπλε (εικ. 5), χρώμα που συνδέεται με την υγεία.

Εικόνα 5

Σημειολογικά λοιπόν ο χρωματισμός των χώρων (εξωτερικών και κυρίως εσωτερικών) θεωρώ πως είναι πολύ ορθός. Ωστόσο, το πιο σημαντικό για έναν ασθενή, όταν εισέρχεται σε Νοσοκομείο, είναι να βρει γιατρούς που θα τον εξετάσουν, προσωπικό (διοικητικό και νοσηλευτικό) που θα τον εξυπηρετήσει, μηχανήματα που θα λειτουργούν. Προηγουμένως μίλησα για τη ζεστασιά του καφέ χρώματος. Στην εικόνα 4 θα προτιμούσα να υπήρχε και προσωπικό στις Πληροφορίες, το οποίο δεν απουσιάζει, απλά δεν υπάρχει! Το καθαρό και περιποιημένο περιβάλλον αποτελεί έναν μόνο από τους κρίκους της αλυσίδας που δρα θετικά στον οργανισμό του ασθενή. Πράγματι, μπαίνοντας στο Νοσοκομείο του Αγρινίου είναι σα να μπαίνεις σε σύγχρονο ξενοδοχείο. Όμως, αν είσαι πεινασμένος και μπεις σε ένα πολύ όμορφο εστιατόριο, με τις καλύτερες εγκαταστάσεις στην κουζίνα του, που όμως δεν έχει μάγειρες και σερβιτόρους, και δεν διαθέτει τις πρώτες ύλες για τα φαγητά, είναι σίγουρο πως δεν θα χορτάσεις. Αν φέρεις εσύ τα υλικά και γνωρίζεις πώς να χειριστείς την εξαιρετική εστία τελευταίας τεχνολογίας, και αν μαγειρέψεις εσύ, ναι σίγουρα θα φας. Αλλά να γιατρευτείς μόνος σου σε ένα Νοσοκομείο που υπολειτουργεί, αυτό δεν είναι εφικτό.

Σε διαδικτυακό άρθρο [1] διάβασα ότι στην Καρδιολογική Κλινική του Νοσοκομείου υπάρχει σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας. Οι εφημερίες έχουν προγραμματιστεί μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου. Από την ημερομηνία αυτή κι έπειτα η Κλινική δεν θα εφημερεύει, καθώς θα έχει ολοκληρωθεί η παραίτηση του διευθυντή της, κ. Αρ. Τζιόβα. Οι εργαζόμενοι επιρρίπτουν ευθύνες στη διοίκηση του Νοσοκομείου, καθώς τα περισσότερα προβλήματα είναι γνωστά από καιρό. Άλλωστε, ο κ. Τζιόβας απηύθυνε κραυγή αγωνίας προς πάσα κατεύθυνση και υπέβαλε την παραίτησή του με μοναδικό σκοπό όπως είπε: «να συγκινήσω, πιθανώς, κάνοντας ευρύτερα γνωστό τις τραγικές, απάνθρωπες, εξουθενωτικές και άκρως επικίνδυνες καταστάσεις που υφιστάμεθα και βιώνουμε στην Καρδιολογική Κλινική του Νοσοκομείου Αγρινίου». Ο ίδιος στην καταγγελία του που ανακοίνωσε πριν από ένα μήνα περιέγραψε «τα προβλήματα που απορρέουν από την ανεπαρκή - ελλειμματική οργάνωση, στελέχωση και εξοπλισμό της Κλινικής» [2]. Παρ’ όλα αυτά η κραυγή του δεν έχει ακουστεί.

Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα της υποστελέχωσης και έλλειψης υλικών του Νοσοκομείου. Καθημερινά πολλοί κάτοικοι του Αγρινίου και των γύρω περιοχών επισκέπτονται τα Δημόσια Νοσοκομεία της Πάτρας προκειμένου όχι μόνο να βρουν τον κατάλληλο γιατρό για την περίπτωσή τους, αλλά και για μία απλή εξέταση ή ακόμα και για συνταγογράφηση φαρμάκων, καθώς δεν υπάρχουν οι αρμόδιοι γιατροί στο Νοσοκομείο του Αγρινίου που θα μπορούσαν να τους αναλάβουν.

Σε άλλο Νοσοκομείο (δεν έχω συγκρατήσει το όνομα), όταν πριν από μερικούς μήνες ένας γιατρός, σε ημέρα απεργίας, έκανε έκκληση στον προηγούμενο Υπουργό Υγείας να εισακουστούν τα αιτήματα ώστε να ξεπεραστούν τα προβλήματα του Νοσοκομείου, ο Υπουργός του απάντησε ότι με αυτά που λέει (ότι δηλαδή δεν υπάρχουν γιατροί, υλικά κ.λπ.), οδηγεί τον κόσμο στα Ιδιωτικά Νοσοκομεία! Αυτό πραγματικά είναι τέχνη. Να αντιστρέφεις τα πάντα, να φταις εσύ και να λες ότι φταίει ο άλλος. Την ίδια τέχνη χρησιμοποιεί και ο νυν Υπουργός Υγείας. Παραδίδει τη χρηματοδότηση των Νοσοκομείων σε ιδιωτικά χέρια με την απειλή ότι θα τα κλείσει αν δεν είναι ανταγωνιστικά, με σκοπό να τα κλείσει για να τα κάνει ιδιωτικά. Σκέφτομαι το Νοσοκομείο του Αγρινίου και διερωτώμαι ποιον θα πρέπει να ανταγωνιστεί; Τις Ιδιωτικές Κλινικές της περιοχής, τα Κέντρα Υγείας του Νομού ή τα Νοσοκομεία άλλων Νομών; Η άποψή μου είναι πως το Νοσοκομείο οδεύει προς την ιδιωτικοποίησή του. Πολλοί θα είναι οι καρχαρίες που θα ενδιαφερθούν για ένα τέτοιο οικοδόμημα, το οποίο σίγουρα θα πουληθεί σε τιμή ευκαιρίας (για αυτούς και όχι για το Κράτος). Ελπίζω να μην προλάβουν.


Πηγές:
Ambrose, G. & Harris, P. (2006). Χρώμα. Αθήνα: Dart Books.
Walker, M. (2006). Η δύναμη του χρώματος. Αθήνα: Διόπτρα.
[1] http://www.agrinioculture.gr/2014/09/15/liges-meres-prin-louketo-stin-kardiologiki-kliniki-tou-nosokomiou-agriniou/
[2] agrinionews.gr στο: http://goo.gl/5xvjFl